Maar je vergeet zon man nooit meer,zulkers benne legendarisch zeldzaam. Ik weet nog dat ik vroeger als klein jongetje altijd bij de spar kwam boodschappen doen mete moeder.kwam ie altijd naar me toe en zei hij iets in de trant van ik ben niet gek hoor doe gewoon alsof.maar helemaal zeker weet ik ook niet meer wat hij zei.ik was nog maar een klein jochie. Moet er niet een standbeeld voor hem komen in Den Oever zodat hij dit nog kan meemaken (wel verdient denk ik) Ik heb Max nooit meegemaakt in de het Cafe in Den Oever, maar wel veel over hem gehoord, ik leef wel mee met hem en familie, wat een klo. Binnenkort kunnen de vaste bezoekers iets van hun gading uit de inventaris van het café net naast het gat in de ozonlaag uitzoeken. Ze waren scherp, zijn teksten: De Vrijgezellensuite. Het werd zijn laatste optreden op zijn toneel.
Natuurlijk speelde de virtuoos nog even mee.
De vissers vroegen aan Max of het café gesloten was waarop Max antwoordde: "Ik denk het, wij zitten met z'n tweeën ook al een half uur te wachten wanneer de deur los gaat."Īfgelopen zomer was het laatste concert in de boerderij, Jeroen trad op met zijn band voor een geselecteerd publiek. Max en ondergetekende zaten op het terras. Eentje toe, er stopte een bus met dronken hengelaars. En zo zijn er nog talloze voorbeelden op te noemen. "Hoe kan dat vroeg ik?" Waarop Max antwoordde: "Ik vroeg een tientje per persoon, want je heb er tenslotte veel meer werk van!" Ja ja, de uitbater wilde gewoon zelf lekker genieten van het concert. Max heen om te onderhandelen over de entree, was 5 gulden. Of die keer dat er maar 15 man zat tijdens een concert en er een ploeg van zo'n 20 Duitse zeilers het café betrad. Plan in duigen, de gasten vonden het kostelijk. Ooit ontving Max een groep piloten van Transavia, "Ik maak een Chinees buffet voor jullie klaar en buurman Cees bakt vis!" Hilarisch toen de plaatselijke chinees tegen de duidelijke afspraak in door de voordeur binnenkwam met de schalen bami en nasi terwijl Max had afgesproken dat hij stiekem aan de andere kant van de boerderij door de steeg moest komen. De fotograaf barstte toen wel van de pijn, hij was drie weken daarvoor op een hek blijven hangen. Ik mocht de foto's voor de CD maken, wat hebben wij toen gelachen. Mooi, de opnamen van de video, zijn grootste vriend Sim Karten krijgt een klets (wei)water over zich heen. Ik heb jaren bij Max achter de bar mogen helpen. Max heeft Wieringen op de kaart gezet, zijn teksten op de melodie van jazz-klassiekers zijn onvergetelijk en van hoog niveau. Deze week zal ik naar Amsterdam gaan voor een laatste interview.
Wat er met de jazz-boerderij gaat gebeuren is nog ongewis. De gemeente plaatst een container bij de boerderij waar zijn spullen in worden geplaatst. Zijn twee kinderen Anne Marijn en Adriaan zijn bij hem. Op dit moment wordt Max verpleegd in Amsterdam. De komende weken neemt hij afscheid van zijn vrienden, dit waren ook zijn fans. kan en wil hij niet aangaan, Max: "Het is mooi geweest.". Hij heeft een prachtige carrière achter de rug als toekomstig beroemd Nederlander. "Ik stap eruit." Max is ziek, hij heeft er geen zin meer in en wil niet verder.